تأثیر آنزیم گلوکز اکسیداز بر عوامل ایجادکننده عفونت ثانویه در زخم های لیشمانیوز جلدی

چکیده   زمینه و هدف: سالک (لیشمانیوز جلدی) یک عفونت پروتوزوئری است که به وسیله گونه های مختلفی از جنس لیشمانیا ایجاد می شود. زخم های ناشی از لیشمانیوز جلدی مرطوب اکثراً دارای ترشح بوده و به همین دلیل محیط مناسبی برای رشد باکتری ها، قارچ ها و سایر میکروارگانیسم ها می باشد که سبب عفونت ثانویه زخم می گردد. در این بررسی از آنزیم گلوکز اکسیداز جهت تخریب باکتری های جدا شده از زخم های لیشمانیوز جلدی استفاده شد.   مواد و روش ها : این مطالعه آزمایشگاهی بر روی باکتری های جدا شده از عفونت های ثانویه زخم های لیشمانیوز جلدی 50 بیمار مراجعه کننده به مرکز پوست صدیقه طاهره اصفهان انجام گرفت. در این تحقیق از آنزیم گلوکز اکسیداز 10 کیلوگرم بر میلی لیتر در رقت های 5/0، 25/0، 125/0، 062/0، 031/0، 015/0، 007/0، 003/0 و 001/0 جهت بررسی اثرات ضد باکتریایی به کمک تکنیک های تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی از رشد باکتری [m inimunm i nhibitory concentration(mic)] و انتشار دیسک استفاده شد.   یافته ها : نتایج نشان داد که باکتری های مورد بررسی جدا شده از زخم ها (اشریشیا کلای، پروتئوس ولگاریس، سودوموناس آئروجینوزا، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و کورینه باکتریوم گزروزیس) نسبت به آنزیم گلوکز اکسیداز در رقت های مختلف حساسیت زیادی نشان دادند.   نتیجه گیری : آنزیم گلوکز اکسیداز اثر مهاری بر باکتری های گرم مثبت و گرم منفی جدا شده از زخم های لیشمانیوز دارد. بنابراین، ممکن است بتوان از این آنزیم در درمان عفونت های ثانویه باکتریای زخم های لیشمانیوز استفاده نمود.   واژه های کلیدی : لیشمانیوز جلدی، عفونت های ثانویه، آنزیم گلوکز اکسیداز، mic ، انتشار دیسک